Kediler, oyun seansları sırasında ya da yürüyüşe çıktıkları zaman, şans bulduklarında yaptıkları bir şey için avlanırlar. Fakat, Neden ölü hayvanları eve getiriyorlar? Özellikle avı hala hayattayken hoş bir davranış değil ama dışarı çıkmayı seven bir kediyle yaşayan hepimiz bu durumla elimizden gelen en iyi şekilde baş etmeye çalışmalıyız çünkü maalesef öyle. önlenebilecek bir şey değil.
Dolu bir mideyle ayrıldığından emin olsak bile, sakin kalmaktan başka bir şey yapamayız. Bu bir doğal davranış bunlardan ve buna karşı çok az şey yapılabilir.
Sahne oldukça tuhaf olabilir: kapıyı açarsınız, kediniz içeri girer ve yaptığı ilk şey önünüzde çenesi arasında bir hayvanla oturmaktır. Değilse, onunla "oynamak" için onu serbest bırakır. Ve siz en iyi yiyeceğe bir servet harcadığınızı düşünürken ve yine de kendisini avlanmaya adamış ve kurbanlarını size getiriyor. Neden?
Peki, bu sorunun cevabını bulmak için bir aslan ailesine bakabiliriz. Aile için avlananların dişi aslanlar olduğunu biliyoruz. Avlarını öldürdüklerinde, onu bu durumda en güçlü aslan olan grubun liderine götürürler. Evcil kedilerde de benzer bir durum olur. Ancak, dikkat edin, bizi güçlü liderler olarak değil, avlanma becerilerine sahip olmadıkları için liderler olarak görüyorlar. onlar -kediler- bize nasıl yapılacağını öğretirken aç kalmamamızı sağlarlar. (kedilerin yavrularıyla yaptığı gibi), bu bir sevgi işareti olarak yorumlanabilir.
Bu nedenle, kısırlaştırılmış kediler genellikle en çok ölü hayvanları getiren kedilerdir, çünkü yavruları olmadığı için avlanma bilgilerini birisine - insanlarına - aktarmaları gerekir. Kökeninden beri genlerde yazılı olan bir şeydir. Ve onlara karşı, hiçbir şey yapmamak daha iyidir, tek bir şey: kedi seni görmeden ölü hayvandan kurtul. Çığlık atmak, gerginlik vb. Uygun değildir. Sadece içgüdülerinin emrettiği şeyi yaptıklarını düşünmelisiniz, bu da nasıl avlanacağını öğretmekten başka bir şey değildir.