El ev kedisi, insanlara o kadar yaklaşmaya cesaret eden tek kedi, sonunda onların en iyi arkadaşlarından biri oldu. Kara Ölüm'ün taşıyıcısı olduğuna inanılan, orta çağda Avrupa'da yok olma eşiğinde olduğu doğrudur, ancak her zaman ona saygı duyan ve ona değer veren insanlar olmuştur.
Ve evcil kedinin davranışı çok gizemli ve buna karşılık çok çekici. Kanepede ya da yatakta dinlendiğimiz bu muhteşem hayvan hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak istememizi sağlıyor. Fakat, Bu kedinin karakteri gerçekten neye benziyor?
Bağımsız ama sosyal
Evcil kedi, doğal ortamında olsaydı, diğerine ancak kızgın haldeyken yaklaşan tek başına, yırtıcı bir hayvan olurdu. Ama insanlarla yaşamaya başladığında, temel ihtiyaçlarını her gün karşıladığında, avlanmayı bırakır ve yavaş yavaş insanların yanında olmayı seven bir kedi oluronları ailesinin üyeleri olarak gördüğü noktaya kadar.
Ama avlanma içgüdüsü hala ona sahip, yine de hissediyor. Aslında, oyunlar sırasında, bir ip, bir top veya başka bir oyuncağı yakalamaya çalışmak olsun, avlanma tekniklerini mükemmelleştirir.
Çok sevecen olabilir
İki aylıkken annesinden ayrılmışsa ve o andan itibaren onu gerçekten seven ve ona değer veren bir insan ailesiyle yaşıyorsa, o kedi çok sevecen olacak, onlarla olabildiğince çok zaman geçireceği noktaya, şımartmak ve okşamak istemek.
Bu erken yaştan itibaren insanlarla hiçbir ilişkisi olmaması durumunda, vahşi veya yarı vahşi bir kedi haline gelecektir.
Çok sessiz
Elbette istisnalar da var ama genellikle çok sessiz. Yaklaşık 16-18 saat uyuyarak geçiriyor ve geri kalanı yemek yemeye, içmeye, kendini rahatlatmaya, şımartmaya, sevdikleriyle oynamaya ve zaman geçirmeye ve izni varsa yürüyüşe çıkmaya adanmıştır. Evdeyken bazen sana hiç kedi yokmuş gibi görünecek.
Evcil kediler muhteşem hayvanlardır, sence de öyle değil mi? 🙂