Waarom ligt mijn kat op mijn kleren?

De kat heeft veel manieren om ons te vertellen hoeveel hij om ons geeft en een daarvan is door op onze kleren te gaan staan ​​om een ​​dutje te doen. Het kan hem weinig schelen dat we precies dat jasje nodig hebben, hij ligt erop en als we het proberen uit te trekken ... zal hij zich hoogstwaarschijnlijk gedragen als de verwende harige die hij is 🙂.

Maar heb je je ooit afgevraagd waarom mijn kat op mijn kleren gaat liggen? Het heeft zijn bed, de bank en vele andere hoekjes om een ​​dutje te doen. Waarom kies je de kleren van je mens?

De geur van de katachtige, veel meer dan een gevoel

Het antwoord op die vraag heeft veel te maken met het reukvermogen van de kat. Het is veel meer ontwikkeld dan de onze - specifiek, het neemt verschillende geuren 14 keer beter waar - in die mate dat het niet moeilijk is om de lichaamsgeur waar te nemen die alle dieren afgeven. Vanaf de eerste dag dat je thuiskomt, hij went aan onze geur, en als hij zich eindelijk veilig voelt bij ons, associeert hij die geur met veiligheid en vertrouwen.

Dus wanneer we onze kleren veranderen, maakt de harige gebruik van de minste gelegenheid om erop neer te strijken. Bovendien, Als we hem maar een paar dagen moeten verlaten, is het erg belangrijk dat we hem kledingstukken achterlaten die we hebben gebruikt, zodat hij zich wat rustiger kan voelen tot we terug zijn.

Jacobson's orgel, de "tweede neus" van de kat

Het is waarschijnlijk dat u ooit heeft gezien dat uw kat een ietwat vreemd gezicht trok met zijn bek door hem een ​​klein stukje te openen, gewoon iets nieuws te ruiken (bijvoorbeeld uw hand nadat hij een andere kat had gestreeld). Dit komt doordat u in uw mond, achter uw snijtanden, het zogenaamde Jacobson-orgel of het vomeronasale orgaan heeft, dat het zijn twee met vloeistof gevulde zakjes die zijn verbonden met de neusholte.

Veel dieren hebben ze, zoals slangen, en dankzij het is het erg nuttig voor ze kan verschillende aroma's beter ruiken en herkennen. Als roofdieren is het essentieel om een ​​bijna perfect reukvermogen te hebben, en natuurlijk hebben katten in het algemeen en de katten met wie we enkele jaren van ons leven delen in het bijzonder een zeer interessante evolutie doorgemaakt.

Feromonen, "geuren" die berichten worden

Katten produceren, net als andere dieren, feromonen, dit zijn chemische stoffen die ze in sommige delen van hun lichaam afscheiden en die, eenmaal vrijgelaten, het gedrag van andere harige dieren beïnvloeden. In het geval van onze hoofdrolspelers zijn ze ingedeeld in verschillende typen:

• Affectie feromonen: zijn degenen die hen helpen om meer kalm en ontspannen te zijn. Ze worden van het gezicht bevrijd, daarom wrijven ze vaak over het gezicht tegen dierbaren.
• Territorium / markeringsferomonen: ze zijn degenen waarmee ze het territorium van een kat kunnen identificeren. Ze worden uitgescheiden in de urine, maar ook door hun poten als ze bijvoorbeeld aan de stammen van bomen krabben.
• Stress feromonen: zij zijn degenen die afscheiden als ze zich gestrest of gespannen voelen, zoals wanneer ze bijvoorbeeld naar de dierenarts gaan.
• Geslachtsferomonen: ze worden vooral in de urine uitgescheiden. Ze worden geassocieerd met ijver. Wanneer een kat wordt gecastreerd, dat wil zeggen wanneer zijn voortplantingsklieren worden verwijderd, stopt het dier met het afscheiden van deze feromonen, omdat het zonder de klieren achterblijft die ze produceren.

Ongeacht het type feromoon dat u op dat moment afscheidt, zal elk ander dier dat met het Jacobson-orgel is geboren, het kunnen waarnemen. U heeft meer informatie over het merken van katten op deze link:

Gerelateerd artikel:

Alles over het aftekenen van katten

Als je nieuwsgierig bent, en in ieder geval voorlopig, kunnen mensen deze 'geuren' niet waarnemen, althans niet bewust (we hebben wel een vomeronasaal orgaan, maar het is geatrofieerd en het is mogelijk dat het met het verloop van de evolutie zal verdwijnen, of de wetenschappers van die tijd verrassen en nuttig worden.

Waarom wordt mijn kat gewelddadig of agressief als ik met mijn andere kat terugkom van de dierenarts?

Dit is een typische reactie. Je leeft met twee katten (of meer), je neemt er een mee naar de dierenarts en bij terugkomst worden de anderen een beetje agressief of in het ergste geval erg gewelddadig tegen hem. Waarom? Vanwege wat we eerder zeiden over feromonen. Tijdens het bezoek aan de professional de kat zal zich erg gestrest en gespannen hebben gevoeld, en zijn lichaam zal niet alleen die stressferomonen hebben vrijgegeven, maar ook de feromonen van andere dieren zullen zich aan de vacht hebben 'gehecht' dat ze daar zijn geweest, zonder te rekenen op de geur van dierenklinieken of ziekenhuizen (medicijnen en andere).

Als je thuis komt, de lichaamsgeur van die kat is anders; Het is niet van henzelf, maar het is een mengelmoes van geuren waarvan de andere katten die in huis zijn onbekend voor hen zijn. Ja, ja, je zou kunnen zeggen dat de kat die in de kliniek is geweest een volslagen vreemde is voor de mensen thuis. En als twee katten die elkaar (in principe) niet kennen samenkomen in een afgesloten ruimte, wat gebeurt er dan? Welnu, er kunnen verschillende dingen gebeuren:

• Ten eerste dat ze, nadat ze elkaar hebben geroken, vrienden worden.
• Twee, dat ze, nadat ze elkaar hebben geroken, boos worden en vechten.
• Of drie, die elk hun eigen weg gaan.

Als er een of drie voorkomen, zou er geen probleem zijn, maar aangezien twee zo erg zijn, wat ik ten zeerste aanbeveel, is de kat die bij de dierenarts is geweest tot de volgende dag in een kamer achter te laten. Op deze manier kunt u alle stress, al die onaangename geur kwijtraken en kunt u zonder problemen weer bij elkaar komen met uw kattengenoten.

En als je ze niet kon stoppen met vechten, stel ze opnieuw voor, alsof ze elkaar helemaal niet kenden, iemand meenam naar een slaapkamer, die daar ongeveer drie dagen liet liggen en bedden uitwisselde. Het is natuurlijk belangrijk om iedereen evenveel liefde te geven, zodat ze zich goed voelen.

De kat het is een charmant dier en veel gezelliger dan het lijkt. Je houdt niet van veranderingen, maar je vindt het geweldig dat je verzorger je de aandacht en liefde geeft die je verdient. Ze hebben ons tot vervelens toe verteld dat hij erg onafhankelijk is, maar degenen onder ons die bij hem wonen, weten wat hij leuk vindt in het gezelschap van zijn familie.

Samenwonen met een van hen is een ongelooflijke ervaring, waaruit we veel over onszelf en over het leven kunnen leren. Wat minder dan hem te respecteren en hem gelukkig te laten zijn.