Er wordt gezegd dat katten zeer territoriale dieren zijn en dat ze, als ze altijd de enige harige dieren zijn geweest die in een huis hebben gewoond, nauwelijks een andere van hun soort zullen accepteren. Maar is dat waar? Helemaal niet. Ja, ze zijn erg territoriaal, tot het punt dat voor hen uw huis eigenlijk hun thuis is, dat ze koste wat het kost moeten beschermen tegen indringers, maar met geduld van de kant van de mens, ze kunnen vriendschap sluiten met andere kattenongeacht of ze mannelijk of vrouwelijk zijn.
In het geval dat ze allebei mannelijk of allebei vrouwelijk zijn, zal ik je niet voor de gek houden, het kost iets meer, maar ze kunnen opschieten.
Het is moeilijk om te zeggen "mannetjes hebben dit karakter en vrouwtjes dit andere", aangezien elk dier uniek is, met zijn eigen persoonlijkheid en karakter. Maar dat kan ik je wel vertellen mannetjes zijn doorgaans rustiger dan vrouwtjes. Ze zijn territoriaal en zullen niet aarzelen om aan te vallen als ze het nodig achten om te verdedigen wat van hen is, maar zij zijn degenen die geneigd zijn een andere kat beter te accepteren.
Aan de andere kant, katten, hoewel ze de neiging hebben om actiever te zijn, zij zijn ook degenen die de meeste genegenheid aan hun verzorgers schenken. Maar het kost een beetje om een andere volwassen kat te accepteren, veel meer dan wanneer het een puppy is.
In ieder geval moeten dezelfde socialisatierichtlijnen worden gevolgd, die als volgt zijn:
- Gedurende de eerste dagen -maximaal 7-, we zullen de nieuwe kat in een kamer hebben, met zijn voerbak, drinkbak, bed, kattenbak en een mat of schraper.
- In die periode we wisselen de bedden elke dag uit, zodat ze op deze manier de geur van de ander zullen herkennen en accepteren.
- Na die tijd zullen we de "nieuwe" kat eruit halen en We zetten het op een plek waar de ander het kan zien en ruiken, maar zonder het echt aan te raken.
- Als alles goed gaat, laten we ze samen zijn in een kamer waar we ze kunnen controleren. In het geval dat het niet goed ging, we zullen ze elkaar nog een tijdje laten ontmoeten, maar elkaar niet aanraken, totdat ze nieuwsgierig zijn en niet snuiven of grommen.
Je moet geduld hebben, maar uiteindelijk zullen we ervoor zorgen dat ze met elkaar overweg kunnen, je zult zien 😉.
Ik heb een 10 maanden oude Romeinse / Europese korthaar kat die bij mij woont sinds ze 2 maanden oud was,
en sinds hij 6 werd, heb ik tijdelijk onderdak gegeven aan 6 katten totdat ik ze een permanent huis vind,
Met andere woorden, ze woonden maximaal 1 maand bij mij, 4 waren vrouwelijk en 2 waren mannelijk.
Telkens wanneer ik het protocol volgde dat in dit artikel wordt beschreven, vond de socialisatie plaats in maximaal 10 dagen en vanaf dat moment worden ze gokvrienden, eens in slechts 4 dagen waren ze al vrienden, maar mijn kat blijft er een paar reflexmatig naar snuiven meer dagen.
Als ze naar hun laatste huis gaan, breekt zijn hart, zoekt hij ze overal, 'vraagt' hij mij erover.
Nu heb ik een verdwaalde kitten die 3 dagen geleden is aangekomen, ik heb haar op het balkon gezet en ze ruiken elkaar allebei onder de deur en ze zijn te zien door het glas, want ze snuift altijd naar hem ... maar dat realiseerde ik me duidelijk dat ze was blij, omdat ze weet dat ze over een paar dagen een andere vriend zal hebben met wie ze kan bijten, trappen, overal klaarkomen, enz.
Ik denk dat ik dit keer zeker bij de nieuwe gastheer zal blijven.
Je gaat haar vast heel gelukkig maken 🙂