Kat gedichten

De harige waar we van houden en waar we dol op zijn, is en is een geweldige bron van inspiratie voor schrijvers, en natuurlijk ook voor dichters en dichters. Hun mysterieuze blik, hun elegante manier van lopen en zijn, de genegenheid die ze kunnen geven in ruil voor respect… dit alles betekent dat we vandaag kunnen genieten van verschillende gedichten over katten.

Als je van lezen houdt, en vooral als je graag mooie dingen over deze katachtigen leest, dan ga ik je vertellen welke onvergetelijke zijn gedichten over katten.

Door de geschiedenis van mensen en katten zijn er verschillende mensen geweest die in hun teksten een pure liefde voor harige dieren hebben belichaamd. Tot op de dag van vandaag is er af en toe een theorie die zegt dat kleine katten de ideale vriend zijn voor schrijvers, omdat ze mooie, stille en uitstekende metgezellen zijn voor het leven.

Dit is bekend bij de auteurs van deze gedichten:

Charles Baudelaire - The Cat

In mijn hoofd loopt het,
Zoals thuis,
Een schattige kat, sterk, lief en warm.
Als hij miauwt, kun je hem amper horen,

Zo teder en discreet is het timbre;
Het maakt niet uit hoe je stem kalmeert of rommelt,
Het is altijd rijk en diep.
Dat is zijn warmte en zijn geheim.

Die stem, die gutst en sijpelt
In mijn donkerste fondsen,
Het vult me ​​als een ontelbaar vers
En het verheugt me als een liefdesdrankje.

Ze verzacht het wreedste kwaad
En het stopt alle extase;
Om de langste zinnen te zeggen,
Je hebt geen woorden nodig.

Nee, hij is niet de viool, het instrument
perfect, dat bijt mijn hart,
maar het doet, meer koninklijk,
Laat uw meest levendige snaar klinken

Moge je stem, mysterieuze kat,
Serafijnse kat, vreemde kat,
In wie alles is, zoals in een engel,
Even subtiel als harmonieus.

Jorge Luis Borges - Voor een kat

De spiegels zwijgen niet meer
noch heimelijker de avontuurlijke dageraad;
jij bent, onder de maan, die panter
dat het ons is gegeven om van verre te zien.
Door niet te ontcijferen werk van een decreet
goddelijk, wij zoeken u tevergeefs;
meer afgelegen dan de Ganges en het westen,
de jouwe is de eenzaamheid, jouwe het geheim.
Uw rug daalt af naar de wanbetaler
streel mijn hand. Je hebt toegegeven,
uit die eeuwigheid die al in de vergetelheid is,
de liefde van de verdachte hand.
In een andere tijd ben je dat. Jij bent de eigenaar
van een gesloten omgeving als een droom.

En dit is van mij

Ik zou alles achterlaten om je weer te zien
om te kunnen genieten van uw aanwezigheid,
voor het weer horen van je lieve stem.

Ik had nooit gedacht dat het donker
zou onze vijand worden,
in het schuldig maken aan verraad
die je ziel verscheurde met zijn handen.

De bloemen, eens trots,
tranen van bloed huilen
voor je verloren jeugd.

(Ter nagedachtenis aan Blacky, een kat die in 2015 op tweejarige leeftijd verdween.)

Wat denk je? ​