De kat heeft, hoe veel hij ook pijn doet, een veel kortere levensverwachting dan de onze. Hopelijk kun je 20, 25, misschien 30 jaar leven, maar niet meer. Vanaf de leeftijd van 10 jaar kan het symptomen vertonen van een ziekte die kenmerkend is voor ouderdom, zoals pijn in de benen, gehoorverlies of spierzwakte.
Vanaf het eerste moment dat het dier het huis binnenkomt, moeten we ons hiervan bewust zijn om het beste uit elk moment te halen, elke seconde dat we bij hem zijn. Zo zullen we hem niet alleen een gelukkig leven geven, maar hij zal ons ook de beste jaren van ons leven geven. Maar, Hoe kan ik afscheid nemen van mijn kat? Het is helemaal niet gemakkelijk, maar we zullen proberen u te helpen.
Thuis een kat hebben is een vriend, een metgezel, iemand die je veel liefde en plezier geeft, momenten van tederheid en vertrouwen die je hart verzachten en je laten zien dat het leven heel mooi kan zijn. Als het tijd is om afscheid te nemen, is dat erg moeilijk.
Er kunnen duizend-en-een vragen in ons opkomen: waarom moet hij vertrekken? Doe ik het goede? Kan hij echt niet langer leven ?, ... Het is heel goed mogelijk dat we een enorme leegte in de borst opmerken, alsof een deel van ons werd weggerukt. Het kan een heel, heel moeilijke tijd zijn.
Maar we moeten het onder ogen zien en verder gaan. Hoe? Het belangrijkste is praat er met iemand over, hetzij familie en / of vrienden. We hebben iemand nodig die in ieder geval naar ons luistert. Zonder te oordelen, laat ze er gewoon zijn.
Tijdens de laatste dag van het leven van de kat, we moeten ons best doen om haar zo gelukkig mogelijk te maken. Als we kunnen, nemen we hem mee naar huis en geven we hem nog een laatste blikje (natvoer) en heel veel liefde; en als we dat niet kunnen, doen we het toch 😉. Het is belangrijk om te voorkomen dat hij ons ziet huilen, aangezien het ideaal is dat hij ons goed ziet, kalmeert.
Na euthanasie moeten we externaliseer emoties. Het is niet goed om tranen of pijn voor onszelf te houden, we moeten het eruit halen. Ongeacht hoe oud we zijn, als we het eerst willen overwinnen, zullen we moeten luchten. Huilen. Schreeuw indien nodig. Dit is de beste therapie die we onszelf kunnen geven: luister naar ons lichaam en verwijder alle pijn die we voelen.
Beetje bij beetje, met het verstrijken van dagen of weken (elke persoon heeft zijn tijd nodig. Laten we de situatie niet forceren) we zullen merken dat we iets beters aan het voelen zijn.
Pas als we zijn teruggekeerd naar onze dagelijkse routine, als de wonden zijn genezen, kunnen we ons afvragen of we er klaar voor zijn of dat we de deuren willen openen voor een andere kat. Maar ik sta erop dat je moet wachten om op dit punt te komen, want elke kat is uniek en daarom onvervangbaar.
Katten zijn dieren die veel van elkaar houden. Afscheid van hen nemen is het meest gecompliceerde wat we waarschijnlijk ooit zullen doen, maar we moeten weten dat we altijd de gelegenheid kunnen hebben om nog een harige te hosten.