El sfinx kat Hun belangrijkste bijzonderheid is dat ze geen haar hebben, en daarom zijn ze het meest kwetsbaar in termen van hun gezondheid.
Het moderne programma van Het fokken van sfinxen begon in 1966 in Toronto, Canada, toen een gewone zwart-witte korthaar kat een haarloos mannetje baarde. Het ras is ontstaan uit moeder en zoon. Daarna zijn er kruisingen gemaakt met Devon rexes om de bloedlijn van het ras uit te breiden.
De sfinxkat is niet populair bij veel hobbyisten en wordt vanwege de gezondheidsproblemen veroorzaakt door het ontbreken van de mantel. Het is in wezen een geschikt ras om thuis te leven, weg van de grillen van het weer. Het ontbreken van haar maakt ze kwetsbaar voor de kou, terwijl blootstelling aan de zon ze kan verbranden, vooral in delen van de huid met weinig pigment.
Verschijning
De sfinx is een gedrongen en robuuste kat, met het hoofd iets langer dan breed en de hals lang en dun. De grote, open oren zijn hoog en hun buitenrand is in lijn met de wig van het gezicht. Zijn jukbeenderen zijn prominent en hij heeft weinig of geen snor. De benen zijn lang en slank, met elegante ronde klauwen en lange vingers. De staart is lang en smal toelopend. Alle kleuren en patronen worden geaccepteerd. De kleuren zijn doorgaans warmer dan bij katten met een vacht, omdat de vleeskleur van de huid zichtbaar is.
Manto
De gerimpelde huid is bedekt met een zachte en warme pluisjes, zoals de schil van een perzik. Haar kan zichtbaar zijn op het voorhoofd, rond de vingers en op het puntje van de staart. Je moet je huid elke dag schoonmaken, want lege haarzakjes hebben talgklieren waardoor je gaat zweten. Mensen die normaal gesproken allergisch zijn voor katten, kunnen tolereren de haarloze sfinx.
Kenmerken en temperament
Het is een vrolijke, speelse en ondeugende kat, de sfinx houdt van mensen, maar wordt niet betrapt of gestreeld en daarom hij houdt ook niet van andere katten.