मांजरींमध्ये उंचीची भीती

मांजरींना उंचीपासून घाबरू शकणे दुर्मिळ आहे, परंतु हे अशक्य नाही. ज्याप्रमाणे मानव चढाई किंवा इतर समान खेळाचा आनंद घेत आहेत अशाच प्रकारे असे काही लोक आहेत ज्यांना आपले पाय जमिनीवर असणे आवडते ... शब्दशः.

जरी हे अगदी खरे आहे की मांजरी अतिशय चपळ प्राणी आणि भव्य टाईटरोप वॉकर म्हणून ओळखल्या जातात, मांजरींमध्ये उंचीचे भय कधीकधी उपस्थित असू शकते किमान आम्ही अपेक्षा करतो. आमच्या सहका it्यांकडे आहे की नाही हे कसे समजेल?

ते उंचावर घाबरू शकतात का?

मांजरींना सर्वसाधारणपणे उंचीवर (उच्च फर्निचर, स्क्रॅचिंग पोस्टवर, ...) असणे आवश्यक आहे कारण तेथेच त्यांना खरोखर सुरक्षित वाटते आणि समस्या नसतानाही ते त्यांचे वातावरण नियंत्रित करू शकतात. परंतु नेहमीच असे होत नाही. उदाहरणार्थ, जर त्यांना एखादा वाईट अनुभव आला असेल तर त्यांचा मेंदू त्या भागांना काही नकारात्मक गोष्टींसह जोडेल, ज्यामुळे त्यांना भीती वाटेल आणि यापुढे तेथे जाणार नाही.

दुसरे कारण ते आहे खूपच तरुण आहेत आणि म्हणूनच त्यांच्या सभोवतालची परिचित नाहीत. जेव्हा मांजरीचे पिल्लू प्रथमच एखाद्या साइटवर जाण्याचा प्रयत्न करतात किंवा जातात तेव्हा असुरक्षित राहणे अगदी सामान्य गोष्ट आहे, कारण आत्मविश्वासाने तेथे जाणे त्यांना सक्षम आहे की नाही हे त्यांना अद्याप माहिती नाही. परंतु सावध रहा, वृद्धांना उंचीची भीती देखील वाटू शकते, जरी या प्रकरणात त्यांचे वय वाढत असताना त्यांच्या पायात दुर्बलता येते.

शेवटी, ते असू शकते या कुरकुरीत लोकांना त्रास होतो अंदेक्सिया, हा असा रोग आहे ज्यामुळे असंयोजित हातपाय होऊ शकतात.

त्यांना मदत करण्यासाठी काय करावे?

उंचीच्या भीतीवर मात करणे सोपे नाही. ही अशी एक गोष्ट आहे जी आपल्यास व्हर्टीगो असल्यास आपण स्वतःस तपासू शकता आणि आपण त्यावर मात करण्याचा विचार केला आहे. परंतु अशा काही गोष्टी आहेत ज्या आपण करू शकू म्हणजे त्या हळूहळू त्यावर मात करतील. त्या गोष्टी आहेतः

• त्यांना त्या क्षेत्रामध्ये काहीतरी करण्याचा प्रारंभ करा जेथे त्यांना वाईट अनुभव आला: उदाहरणार्थ, जर स्क्रॅचरवर त्यांचा वाईट परिणाम झाला असेल तर आम्ही त्यांच्या समोर काही खेळण्यांनी खेळू. हे मूर्खपणाचे वाटू शकते परंतु वेळच्या वेळी आपल्याला त्या त्या स्थानाबद्दल पुन्हा कुतूहल असल्याचे दिसून येईल. हळूहळू ते जवळ येतील.
  नक्कीच, महत्त्वाचेः आम्ही ज्या खेळत असतो त्या प्रत्येक वेळी, आम्हाला आनंदाने आवाजासह त्यांना कॉल करावे आणि मांजरीचे उपचार शिकवावे जेणेकरुन ते परत येतील.
• काय झाले याचा विचार करत नाही: जेव्हा आपण आपल्या मांजरींसाठी अत्यंत क्लेशकारक ठरलेल्या घटनांविषयी विचार करतो तेव्हा आम्ही त्या गोष्टींवर जास्त परिणाम करतो, जे त्यांच्यासाठी किंवा आपल्यासाठी चांगले नाही, कारण आपल्याकडे पुन्हा तणाव आणि / किंवा चिंता आहे ज्या आपण त्यांच्याकडे संक्रमित करतो. यामुळे त्यांना पुन्हा सतर्कतेची भावना होते; म्हणून आपण याबद्दल विचार न करण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे आणि आनंदी व्हा 🙂.
• शांत आयुष्य जग: ताण कोणालाही मदत करत नाही. जर आपल्याला मांजरींनी त्यांच्या उंचावरील भीतीवर मात करुन शांतता निर्माण करावीशी वाटली असेल तर त्यांना खूप अभिमान न देता प्रेम द्या - आणि त्यांची आदर आणि धैर्याने काळजी घ्या.

ज्या परिस्थितीत आपण पाहतो की त्यावर मात करणे त्यांच्यासाठी अवघड आहे, महिने निघून गेले आहेत आणि काहीच सुधारणा झालेली नाही, आम्ही सकारात्मकपणे कार्य करणा a्या फिलीन एथोलॉजिस्टशी सल्लामसलत करू.