भटक्या मांजरी मानवी लोकवस्ती सोडून रस्त्यावर राहणारे प्राणी आहेत. सोडल्या गेलेल्या फरियांची संख्या कमी करण्यासाठी पावले उचलली जात असताना, वास्तव तेच आहे या समस्येबद्दल बोलणे थांबविण्यास सक्षम असण्यापासून आपण अद्याप खूप दूर आहोत ज्यामुळे त्यांना खूप त्रास होतो.
जेव्हा आपण कोळशाच्या कॉलनीची काळजी घेतो किंवा जेव्हा आपल्याला मदतीची गरज भासते तेव्हा आपण तयार असणे आणि ते जाणून घेणे महत्वाचे आहे भटक्या मांजरीला कसे पकडावे.
ते चांगल्या प्रकारे करण्याचा एक मार्ग म्हणजे तो म्हणजे प्राणी अस्वस्थ किंवा घाबरू नये याची खात्री करुन देणे आधी आत्मविश्वास निर्माण करा. उदाहरणार्थ, मांजरी काही झुडुपेंमध्ये असेल तर, त्याच्या मागे धावणे फार महत्वाचे नाही, कारण आपण फक्त त्याला घाबरू आणि बहुधा तो त्या जागेवरच निघून जाईल. किंवा आमच्याशी त्याच्याशी बोलणे देखील आवश्यक नाही (ते सहसा कार्य करत नाही, कारण अशा परिस्थितीत मांजरी आमचे ऐकत नाहीत), परंतु जर काही कारणास्तव तुम्हाला काही बोलायचे असेल तर आवाजाचा मऊ टोन वापरा आणि आणि जवळजवळ कुजबुजून बोला: केवळ अशा प्रकारे शांत व्हा.
आणखी एक मुद्दा जो आपण विचारात घेतला पाहिजे तो म्हणजे आपण अचानक हालचाली करू शकत नाही, त्याच्याकडे खूप कमी ओरड. या वर्तनामुळे मांजरी फक्त आपल्यापासून दूर जाईल. तर तुम्ही एखादा भटक्या मांजरीला कसे पकडाल?
हे साध्य करण्यासाठी आम्ही काही मिनिटांसाठी ते पाळत आहोत. जर आम्ही हे करू शकलो तर आम्ही तुम्हाला खायला मिळावे अशी शिफारस केली जाते, जिथे आपण जिथे असाल तिथे आम्ही त्याचे प्रसार करू. अशा प्रकारे, आपल्यावर विश्वास ठेवणे आपल्यासाठी अधिक सोपे होईल. आता जर तुम्ही आजारी असाल तर आम्ही जवळच असलेल्या मांजरींसाठी पिंजरा-सापळा थेट ठेवू, जिथे आम्ही खाण्यासाठी एक उघडा डबा ठेवू जेणेकरून तो वासातून आकर्षित होईल आणि आम्ही तेथून निघून जाऊ.
एकदा आपण ते पकडू शकला की, पिंजरा कपड्याने झाकून ठेवा जेणेकरून तो शांत असेल आणि त्याला तपासणी करण्यासाठी पशुवैद्यकडे नेईल.
भटक्या मांजरीला पकडण्यात वेळ लागू शकतो, परंतु धैर्याने आपण ते मिळवू शकता 😉.
2 वेळा असे आहे की अल्पावधीतच मी दोन मांजरी लोकांच्या वेगवेगळ्या ठिकाणी भेटलो.
ते जवळजवळ नक्कीच सोडून गेले होते, ते दोघेही नर आणि उष्णतेत होते. मला वाईट वाटले कारण एकजण थंड पडत होता, आपण सांगू शकता की तो घरी आहे, त्याची चांगली काळजी घेतली गेली होती, त्याने माझ्याकडे संपर्क साधला होता, तो प्रेमळ, गरीब होता.
मी आता 9 वर्षाचा असल्याने मी त्याला वाचवू शकले नाही, म्हणून मी त्या भागातल्या एका पेट्रोलिंग कारला हे कळविले.
दुसर्‍यालाही उष्णता होती, तो गाडीच्या खाली होता कारण पाऊस पडत होता, त्यालासुद्धा काळजी होती.
मी एल प्रॅटच्या संरक्षकांकडे याचा उल्लेख केला.
त्यांनी माझ्याकडे असलेल्या मांजरीला पकडण्यासाठी ज्या ठिकाणी त्यांनी मला मदत केली, तेच एक ठिकाण आहे जेथे बांधकाम साइटवरील बरेच ट्रक तेथे गेले. तेथे बरीच मांजरी आहेत, ज्या एका शेतातून काही बागांमध्ये जातात.
आम्ही एका वेळी त्यांना अन्न आणले होते, प्रत्येक वेळी त्यातील एक ट्रक गेल्यावर भीती वाटली, जेव्हा ते गेले तेव्हा अगदी जमिनीवर हादरेल, मी मांजरीपाशी पळत गेलो तर मी मागे वळून पाहिले, एकाला जवळपास एका कारने पकडले, तो वळला तो एक चाक एक चाक. मला समजले नाही की काही लोक मांजर पाहिल्यावर गती का वाढवतात.
काही पुरुष म्हणाले की असे बरेच लोक आहेत, जे कधीकधी त्यांच्या अंगणात गेल्यावर त्यांना अन्न देत असत. मी त्यांना माझ्या मुलीसाठी मदत करण्यास सांगितले. त्यांनी फळाच्या पेटीत सापळा म्हणून हॅम टाकला आणि ही मांजर पडली, जी मी आधी खाताना पाहिली होती. त्याचा जवळजवळ एक सारखा भाऊ आहे (तो जवळ जवळ गाडीवर धावत होता), काही महिन्यांपूर्वी मी त्याला तिथे पाहिले होते. संरक्षक आधीपासूनच अद्ययावत आहे, परंतु हेच घडते, मांजरी वन्य आहेत, काहींना पाळले जाऊ शकते आणि इतरांना नाही. हा एक अविश्वासू आहे, परंतु ती स्वत: ला काळजी घेण्याची, ब्रश करण्याची परवानगी देते, जी तिला आवडते, परंतु तिच्या हातात नाही.
त्याचा एक मुलगा, "बालिनीस" खूप शांत आहे, म्हणून आपण त्याला रबर मांजरी म्हणतो, माझी मुलगी ती घेते, तिच्या स्कार्फच्या भोवती ठेवते आणि लखलखीत होत नाही. आपण तिला यासारखे मिठी मारली किंवा ती शांत राहते. मजेची गोष्ट अशी आहे की अनोळखी लोकांसमोर तो स्वतःला पकडण्यासाठी फारच कठीण जाऊ देतो.
दुसर्‍या ठिकाणी तेथे 4 मांजरीचे पिल्लू असलेली एक आई होती, बरेच लोक त्यांना खायला घालण्यासाठी भेट देत असत, लहान मांजरीचे पिल्लू पाहून ते वाईट वाटले, परंतु त्यांना भीती वाटली, जेव्हा त्यांना आहार मिळालेला लोक सामान्यतः त्यांच्या जवळ गेला तेव्हा ते लपले.
मी एका माजी संरक्षकाशी संपर्क साधला, मी तिला सांगितले की व्हिलानोवा आय ला गॅल्ट्रेच्या डेकाथ्लोनच्या शेजारी पाळीव प्राण्यांचे एक मोठे दुकान आहे, जिथे त्यांचे मांजरीने दत्तक घेण्यासाठी पिंजरा आहे. त्यांना नेऊन तिथे आणता आले असते. शेवटी काय केले माहित नाही.
सर्वात स्पष्ट म्हणजे त्यांना आपले मित्र बनवण्याचा आणि आपल्याबरोबर येण्याची इच्छा बाळगण्याचा उत्तम मार्ग म्हणजे त्यांना भोजन देणे. नंतर आपण त्यांना पुनरावलोकनासाठी आणि आपल्याला आवश्यक असलेल्या सर्वकाही पशुवैद्यकाकडे नेणे आवश्यक आहे. मी माझ्यावर एक चिप लावली, ती एक स्ट्रीट बाई बनणे थांबली 😉 तिच्याकडे आधीच एक घर, गोड घर आहे.
जेव्हा पाऊस पडतो, तेव्हा मी तिच्याकडे बघतो आणि तिला सांगतो; तू इथे किती छान आहेस आणि डोळे मिटून डोळे बंद करा.
होय, मांजरीला पकडणे हे अगदी ओडिसी असू शकते, मग ते भटक्या प्रौढ किंवा तरीही कुत्र्याचे पिल्लू असो. पण शेवटी, जर ती मांजर आपल्यासाठी असेल तर ती पकडण्यापूर्वी फक्त वेळच राहिली जाईल. 🙂