Ποίηση γάτας

Οι γούνινοι που αγαπάμε και λατρεύουμε υπήρξαν και αποτελούν μια θαυμάσια πηγή έμπνευσης για τους συγγραφείς, και φυσικά και για ποιητές και ποιητές. Το μυστηριώδες βλέμμα τους, ο κομψός τρόπος περπατήματος και της ύπαρξής τους, η αγάπη που μπορούν να δώσουν σε αντάλλαγμα σεβασμού… όλα αυτά σημαίνει ότι σήμερα μπορούμε να απολαύσουμε πολλά ποιήματα για τις γάτες.

Αν θέλετε να διαβάσετε, και πάνω απ 'όλα, αν θέλετε να διαβάσετε όμορφα πράγματα για αυτά τα αιλουροειδή, τότε θα σας πω ποια είναι τα αξέχαστα ποιήματα για γάτες.

Καθ 'όλη την ιστορία των ανθρώπων και των γατών υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι που έχουν ενσωματώσει στους στίχους τους μια καθαρή αγάπη για τα γούνινο ζώα. Μέχρι σήμερα, υπάρχει η περίεργη θεωρία που λέει ότι οι μικρές γάτες είναι ο ιδανικός φίλος για τους συγγραφείς, επειδή είναι όμορφες, σιωπηλές και εξαιρετικοί σύντροφοι για τη ζωή.

Αυτό είναι γνωστό από τους συγγραφείς αυτών των ποιημάτων:

Charles Baudelaire - Η γάτα

Στον εγκέφαλό μου περπατάει,
Όπως στο σπίτι,
Μια χαριτωμένη γάτα, δυνατή, γλυκιά και ζεστή.
Όταν μειώνει, δεν μπορείς να τον ακούσεις,

Τόσο τρυφερή και διακριτική είναι η χροιά του.
Ανεξάρτητα από το πώς η φωνή σας ηχεί ή χτυπάει,
Είναι πάντα πλούσιο και βαθύ.
Αυτή είναι η ζεστασιά και το μυστικό της.

Αυτή η φωνή, που αναβλύζει και διαπερνά
Στα πιο σκοτεινά μου κεφάλαια,
Με γεμίζει σαν έναν πολυάριθμο στίχο
Και με χαροποιεί σαν ένα φίλτρο αγάπης.

Μειώνει τα πιο σκληρά κακά
Και σταματά όλες τις εκστάσεις.
Για να πούμε τις μεγαλύτερες προτάσεις,
Δεν χρειάζεσαι λέξεις.

Όχι, δεν είναι το βιολί, όργανο
τέλεια, που δαγκώνει την καρδιά μου,
αλλά το κάνει, πιο βασιλικά,
Ακούστε την πιο ζωντανή χορδή σας

Είθε η φωνή σου, μυστηριώδης γάτα,
Σεραφική γάτα, παράξενη γάτα,
Σε ποιον είναι όλα, όπως σε έναν άγγελο,
Τόσο λεπτό όσο είναι αρμονικό.

Jorge Luis Borges - Σε μια γάτα

Οι καθρέφτες δεν είναι πλέον σιωπηλοί
ούτε γιορτάζει την περιπετειώδη αυγή.
είσαι, κάτω από το φεγγάρι, αυτός ο πάνθηρας
ότι μας δίνεται να βλέπουμε από μακριά.
Με ανεξέλεγκτη εργασία ενός διατάγματος
θεϊκό, σε αναζητάμε μάταια.
πιο απομακρυσμένο από τον Γάγγη και τη Δύση,
δική σου είναι η μοναξιά, το μυστικό σου.
Η πλάτη σας συγκαλύπτει τον προεπιλογέα
χαϊδεύω το χέρι μου. Έχετε παραδεχτεί,
από αυτήν την αιωνιότητα που είναι ήδη ξεχασμένη,
η αγάπη του ύποπτου χεριού.
Σε άλλη στιγμή είστε. Είστε ο ιδιοκτήτης
ενός κλειστού περιβάλλοντος σαν ένα όνειρο.

Και αυτό είναι δικό μου

Θα άφηνα τα πάντα για να σε ξαναδώ,
για να μπορέσετε να απολαύσετε την παρουσία σας,
για να ακούσω ξανά τη γλυκιά σου φωνή.

Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι το σκοτάδι
θα γινόταν εχθρός μας,
στο ένοχο μιας προδοσίας
που έσκισε την ψυχή σου με τα χέρια του.

Τα λουλούδια, κάποτε περήφανα,
κλάματα αίματος
για τη χαμένη σας νεολαία.

(Στη μνήμη του Blacky, μιας γάτας που εξαφανίστηκε το 2015 σε ηλικία δύο ετών.)

Τι νομίζετε; 🙂