Πώς είναι η κοινωνικότητα της γάτας;

Σίγουρα περισσότερες από μία φορές σας έχουν πει ότι οι γάτες είναι μοναχικές, ανεξάρτητες, ότι μπορούν να ζήσουν χωρίς ανθρώπους και ότι μπορούν ακόμη και να μείνουν μόνες για περισσότερο από μια εβδομάδα χωρίς πρόβλημα. Αλλά ... είναι αλήθεια;

Λοιπόν, θα σας πω για όσα ξέρω, τι βλέπω κάθε μέρα και για αυτό που νομίζω είναι κοινή λογική. Θα σας εξηγήσω πώς είναι η κοινωνικότητα της γάτας, Από τη δική μου άποψη.

Πριν ξεκινήσω, νομίζω ότι είναι βολικό να εξηγήσω εν συντομία ποιος είμαι. Δεν έχω σπουδάσει κτηνιατρική, ούτε είμαι αιθολόγος γάτας. Είμαι απλώς ένα άτομο που ζει με γάτες από τότε που ήμουν παιδί (από την ηλικία των 10), και που είναι επαγγελματικά αφιερωμένος στη συγγραφή άρθρων. Αισθάνομαι τυχερός που μπόρεσα να απολαύσω τη συντροφιά και τις διδασκαλίες πολλών αιλουροειδών (4 στο σπίτι και 5 στον κήπο).

Έτσι, έχοντας το πει αυτό, ας πάμε τώρα στην επιχείρηση.

Είναι οι γάτες κοινωνικές;

Τα γατάκια, από την πρώτη στιγμή που γεννιούνται, λαμβάνουν τη μητέρα τους ως αναφορά; όχι μάταια, είναι το μόνο πράγμα που έχουν. Μαθαίνουν τα πάντα από αυτήν: να καλλωπίζουν τον εαυτό τους, να ελέγχουν τη δύναμή τους όταν παίζουν, να κυνηγούν, να τρώνε, να αμύνονται και να αναζητούν καταφύγιο όταν έρθει η ώρα, και επίσης να είναι κοινωνικοί (ή όχι) με τους ανθρώπους. Από τι θα εξαρτηθεί; Είτε το έμαθε όταν ήταν μικρό.

Για το λόγο αυτό είναι πολύ, πολύ σημαντικό να μην χωριστούν πριν είναι δύο μηνώνΕφόσον αλλιώς δεν θα ήταν ασυνήθιστο τα παιδιά να υποφέρουν από μια διαταραχή γνωστή ως PICA, η οποία χαρακτηρίζεται από την επιθυμία να μασήσουν, μερικές φορές ακόμη και κατάποση, πράγματα που δεν πρέπει να είναι όπως πλαστικά, χαρτιά κ.λπ. Επιπλέον, συνιστάται ιδιαίτερα - στην πραγματικότητα, είναι απαραίτητο - οι άνθρωποι να είναι παρόντες και να παίρνουμε το γούνινο μερικές φορές την ημέρα από τη στιγμή που απογαλακτίζονται.

Ειδική περίπτωση: αδέσποτες γάτες

Οι γάτες δεν είναι ανόητες. Γνωρίζουν ότι σε μια ομάδα οι πιθανότητες επιβίωσης είναι υψηλότερες από ό, τι αν ζουν μόνοι τους. Ετσι, Οι άνθρωποι του δρόμου τείνουν να συγκεντρώνονται σε μικρές ομάδες (ή groupazos) που ονομάζονται αποικίες. Αυτά συνήθως φροντίζονται από εθελοντές που είναι υπεύθυνοι για τη λήψη τους για φαγητό και ποτό, εμβολιασμό και ευνουχισμό τους, όλα με τα χρήματα άλλων εθελοντών ή των δικών τους.

Και φυσικά, όταν ένα γούνινο έχει εγκαταλειφθεί ή είναι καινούργιο στην περιοχή και βλέπει ότι υπάρχει κανονικό φαγητό, θα τείνει να πλησιάζει και να πλησιάζει. Αρχικά, θα υπάρχουν κάποια μέλη που το απορρίπτουν: είναι συνήθως ισχυρές αρσενικές γάτες ή θηλυκές γάτες που δεν τους αρέσουν πολύ αυτές οι επισκέψεις. Αλλά σιγά-σιγά και καθώς περνούν οι μέρες ή οι εβδομάδες, το «νέο» θα γίνει ένα ακόμη.

Επειδή, σε βάθος, όλες ή σχεδόν όλες οι γάτες είναι φιλικές και ανεκτικές.

Περνούν μια περίοδο κοινωνικοποίησης σαν τα σκυλιά;

Εάν είστε επίσης λάτρης των σκύλων και τα γνωρίζετε, θα γνωρίζετε ότι από δύο έως τρεις μήνες (λίγο περισσότερο ή λιγότερο) περνούν μια ευαίσθητη περίοδο κατά την οποία πρέπει να εκτίθενται στην παρουσία και την επαφή με ανθρώπους, επίσης πρέπει να συνηθίσετε τους θορύβους των αυτοκινήτων και άλλων, ώστε αργότερα να μην φοβάστε αυτά. Συμβαίνει το ίδιο με τις γάτες;

Η αλήθεια είναι, ναι. Από την ηλικία των 6-7 εβδομάδων και έως 3 μηνών πρέπει να συνηθίσουν τους ανθρώπους και άλλους γούνινοι αν πρόκειται να ζήσουν με κάποιους στο μέλλον, γιατί αν δεν το κάνουν τώρα, θα το κάνουν αργότερα αργότερα. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι οι γάτες είναι ζώα που δεν έχουν εξημερωθεί καθόλου (θα προτιμούσα να πω ότι δεν έχουν εξημερωθεί, αλλά απλώς έχουν κατακτήσει τις καρδιές μας και κάνουν μαζί μας ό, τι θέλουν 🙂).

Πώς να κάνετε τις γάτες να είναι κοινωνικές;

Για να το επιτύχουμε αυτό, όπως είπα, πρέπει να αρχίσουμε να ξοδεύουμε πολύ χρόνο για αυτούς από τη στιγμή που απογαλακτίζονται ή από την πρώτη ημέρα που φτάνουν στο σπίτι. Τι σημαίνει όμως αυτό; Πολύ εύκολο:

• Θα τα αγκαλιάσουμε (χαϊδεύει, φιλιά, θα τα κρατήσουμε στην αγκαλιά μας) πολλές φορές την ημέρα. Τουλάχιστον θα πρέπει να υπάρχουν περίπου δέκα, αλλά όσο περισσότερο το καλύτερο (ναι, χωρίς να τους παρενοχλείτε).
• Πρέπει να παίξετε πολλά μαζί τουςΌχι μόνο επειδή πρόκειται να μας ρωτήσουν - έχουν πολλή ενέργεια! - αλλά και επειδή το παιχνίδι είναι ένας τρόπος ενίσχυσης των δεσμών φιλίας. Για αυτό, αρκεί μια απλή μπάλα από αλουμινόχαρτο που έχει μέγεθος περίπου μιας μπάλας γκολφ. Είναι ένα πολύ εύκολο παιχνίδι για να το φτιάξετε, πιστέψτε με, θα το λατρέψετε 😉.
• Θα τους προσφέρουμε καθημερινά λιχουδιές για γάτες, αλλά χωρίς να πάει στη θάλασσα. Περίπου 2 ή 3 είναι αρκετά και εφόσον έχουν κάνει κάτι που μας άρεσε.
• Θα σας κρατήσουμε συντροφιά. Δεν είναι απαραίτητο να είστε στην κορυφή των γατών για να τους δείξετε ότι τους αγαπάτε. Το γεγονός ότι τους συνοδεύει όταν τρώνε, αφήνοντάς τους να αγκαλιάζουν δίπλα μας ή να τους βλέπουμε ενώ παίζουν, όλα χωρίς να παρεμβαίνουν πάρα πολύ, ή ακόμα και αργά το άνοιγμα και το κλείσιμο των ματιών τους είναι σημάδια σεβασμού και αγάπης που εκτιμούν πολύ.
• Εάν σκοπεύουμε να ζήσουμε με ένα σκύλο ή άλλο γούνινο τώρα ή αργότερα, είναι καιρός τα μικρά αιλουροειδή να έρθουν σε επαφή μαζί τους. Επομένως, εάν έχουμε φίλους που έχουν σκύλους ή άλλα ζώα - που φυσικά ταιριάζουν με τις γάτες - μπορούμε να τους ζητήσουμε να πάνε σπίτι τους.

Μπορούν να είναι οι άγριες γάτες;

Οι άγριες γάτες είναι εκείνες που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στο δρόμο και δεν έχουν επαφή με ανθρώπους πέρα ​​από αυτό που μπορεί να έχουν (επαφή με τα μάτια) με τους εθελοντές που πρόκειται να τους φέρουν τροφή. Ως εκ τούτου, ΔΕΝ πρέπει να προσπαθήσετε να ζήσετε με έναν από αυτούς σε ένα σπίτι γιατί αυτό που για εμάς είναι καταφύγιο, γιατί είναι ένα είδος κλουβιού.

Οι Ferals αγαπούν την ελευθερία πάνω απ 'όλα, και δεν μπορούν να αναγκαστούν να βρίσκονται μέσα σε τέσσερα τείχη. Θα ήταν σαν να έχεις ένα πουλί, ένα ζώο που πετά, εγκλωβίζεται. Θα ήταν πολύ λυπηρό.

Έχετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα Aquí.

Και με αυτό τελειώνω. Εάν έχετε αμφιβολίες, αφήστε τα στα σχόλια. 🙂