Η ιστορία που θα σας πω είναι η ιστορία των κατοικίδιων γατών, μερικά ζώα που πήγαν από το να ζουν στη μέση της φύσης, να το κάνουν με τους ανθρώπους στα σπίτια τους. Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτά, τόσο θετικά όσο και αρνητικά, και είναι πιθανό ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τους λατρεύουν και άλλοι που τους μισούν αντίθετα. Στη μέση και των δύο είναι αυτά τα γούνινο.
Ο χαρακτήρας του, ωστόσο, έχει αλλάξει πολύ λίγο από την έναρξη της εξημέρωσής του πριν από περισσότερα από 4 χιλιάδες χρόνια. Στην πραγματικότητα, κάθε φορά που παίζουμε με αυτό, ακόμη και με ένα απλό σχοινί, το αρπακτικό ένστικτο των αιλουροειδών ξυπνά έτσι ώστε να προσπαθεί να το πιάσει. όπως συμβαίνει με το λιοντάρι ή την τίγρη όταν ένα πιθανό θήραμα τίθεται μπροστά τους. Ναι, φίλοι, ναι, ζούμε με έναν πραγματικό αρπακτικό.
Είναι περίεργο ότι το Homo sapiens ερωτεύτηκε αυτά τα ζώα που είναι οπλισμένα με κυνόδοντες και πτυσσόμενα νύχια που, γνωρίζουμε, μπορούν να μας προκαλέσουν μεγάλη ζημιά. Και είναι ότι οι άνθρωποι, στην πράξη, έχουν μεγάλο εγκέφαλο, αλλά η νοημοσύνη δεν μπορεί να υπερβεί την ταχύτητα με την οποία οι γάτες μπορούν να επιτεθούν. Τόσο πολύ ώστε το πρώτο πράγμα που μας προτείνουν όταν αποφασίζουμε να ζήσουμε με μια γάτα είναι ακριβώς να το διδάξουμε ότι δεν μπορεί να μας δαγκώσει ή ξύστε μας. Κάτι που, από την άλλη πλευρά, μαθαίνουν γρήγορα αν είμαστε σταθεροί.
αλλά, Πότε ξεκινά η ιστορία των οικόσιτων γατών και των ανθρώπων; Για αυτό πρέπει να επιστρέψουμε πολλά χρόνια στη Μέση Ανατολή.
Ιστορία των κατοικίδιων γατών
Πριν από περίπου 4.500 χρόνια, σε κάποιο μέρος της Μέσης Ανατολής, οι αγρότες ήταν κυρίως αφιερωμένοι στην καλλιέργεια καλαμποκιού και κριθαριού, καθώς όλοι οι πολιτισμοί εξαρτιόταν από το να μπορούν να φτιάχνουν ψωμί και μπύρα, δύο τρόφιμα που αποτέλεσαν τη βάση της διατροφής με την οποία τρώγονται, τρέφονται. Φυσικά, αυτοί οι σπόροι προσέλκυσαν τρωκτικά, τα οποία ήταν απειλή για τη ζωή των ανθρώπων.
Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να εμφανιστούν οι γάτες, καθώς συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν να έχουν "δωρεάν φαγητό" και σχεδόν χωρίς σπατάλη ενέργειας. Παρόλο που υπήρχε πρόβλημα: ο άνθρωπος.
Εκείνη την εποχή δεν είχαν καμία επαφή μαζί του, οπότε, όπως οποιοδήποτε καλό άγριο ζώο αξίζει το αλάτι του, το ασφαλέστερο είναι ότι όταν είδε ένα άτομο δραπετεύω, εκτός αν θα μπορούσε να επιτεθεί. κάτι που στην περίπτωση των γατών θα μπορούσαν να κάνουν χωρίς προβλήματα, αλλά η ζωή τους θα μπορούσε να απειληθεί, οπότε δεν νομίζω ότι ήθελαν να το διακινδυνεύσουν.
Στη συνέχεια, τι συνέβη? Λοιπόν, είναι ακόμα ασαφές. Αλλά κατά τη γνώμη μου, και παρατηρώντας τις γάτες που είναι ενσωματωμένες στην αποικία των αιλουροειδών που φροντίζω για αρκετά χρόνια, είναι πολύ πιθανό οι γάτες να τρέφονται με τα τρωκτικά χωρίς να είναι παρόντες οι άνθρωποι και ότι κατέληξαν να είναι συνειδητοποιήστε ότι οι γάτες είναι εξαιρετικοί θηρευτές, σχεδόν τυχαία.
Έτσι, τις πρώτες μέρες, εβδομάδες ή ακόμα και μήνες, τα ανθρώπινα όντα πρέπει να έχουν αφιερωθεί στο να αφήσουν τα ζώα μόνα τους. και ίσως άρχισαν να αφήνουν το φαγητό που έχει ήδη παρασκευαστεί. Σιγά-σιγά, οι γάτες συνηθίζουν την ανθρώπινη παρουσία και ποιος ξέρει, είναι πολύ πιθανό ότι άρχισαν να αισθάνονται την εκτίμηση μεταξύ τους.
Αργότερα, οι άνθρωποι μπορεί να είχαν την ευκαιρία να πιάσουν τα γατάκια, ότι θα ήταν οι πρώτοι που θα ζούσαν μαζί τους. Αν και δεν τους αρέσει σήμερα: αλλά θα τους επιτρεπόταν η είσοδος και η έξοδος από το σπίτι χωρίς πρόβλημα. Επιπλέον, στην Αρχαία Αίγυπτο, το να βλάψεις έναν από αυτούς τους γάτες ήταν έγκλημα.
Πρέπει να ήταν, χωρίς αμφιβολία, πολύ καλές στιγμές για αυτόν. Felis silvestris catus.
Από τη Μέση Ανατολή ... στον υπόλοιπο κόσμο
Οι άνθρωποι, από τότε που εφευρέθηκε το σκάφος, δεν σταμάτησαν να ταξιδεύουν. Και, φυσικά, οι γάτες ελήφθησαν, είτε για να τις κρατήσουν συντροφιά, για να κρατήσουν υπό έλεγχο την προσβολή των τρωκτικών, είτε ως δώρο. Με αυτόν τον τρόπο, μόλις κατέφθασαν, αυτά τα ζώα κατάφεραν αποικίσει νέα μέρη του κόσμου όπου, χωρίς τη βοήθεια των ανθρώπων, δεν θα μπορούσαν να φτάσουν.
Σήμερα μπορούμε να βρούμε γάτες παντού, εκτός από τις ακραίες θερμοκρασίες. Αλλά αυτό, αν και στην αρχή μπορεί να είναι περίεργο, ακόμη και καλά νέα, είναι πραγματικά πολύ λυπηρό. Και θα σας πω γιατί: όταν μεταφέρουμε ένα ζώο σε άλλο βιότοπο, αυτό που κάνουμε είναι σπάσει την ισορροπία του εν λόγω οικοτόπου, επειδή δεν έχει αρπακτικά και τρέφεται ό, τι θέλει χωρίς να ενοχλείται από κανέναν.
Μην με παρεξηγείτε: Λατρεύω τις γάτες και τις δέχομαι όπως είναι, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι είναι εξαιρετικοί κυνηγοί.
Από τον κόσμο ... σε εκθέσεις
Es así. Οι γάτες λατρεύονται από πολλά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Τόσο πολύ, από τον XNUMXο αιώνα, τα γατάκια έχουν επιλεγεί για διασταύρωση με άλλα για να βελτιώσουν ορισμένα από τα χαρακτηριστικά τους ή για να διατηρήσουν τη φυλή τους.
Μια φυλή που πρέπει να εγγραφεί, λογικά, σε έναν οργανισμό ή λέσχη, όπως η Διεθνής Ομοσπονδία αιλουροειδών (FIFe) που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη στις αρχές του 1950 ή η TICA, η οποία δημιουργήθηκε στην Ιαπωνία το 1979. Αυτά είναι φόρτιση, όχι μόνο για να διασφαλιστεί ότι δεν χάνονται αγώνες, αλλά και επίσης να τα εκθέσει στο κοινό.
Και εκεί είναι που οι άνθρωποι που το θέλουν παίρνουν την ευκαιρία να επιδείξουν την πολύτιμη γάτα τους.
Μυθολογία κατοικίδιων γατών
Οι γάτες θεωρούνταν πάντα θεοί σε ορισμένα μέρη του κόσμου ή ως μετενσάρκωση του κακού σε άλλους. Για παράδειγμα, στην Αρχαία Αίγυπτο, εκπροσωπήθηκαν από το θεά Μπαστέτ, που συμβολίζει τη χαρά του να ζεις και να είσαι προστάτης του σπιτιού.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα θεωρήθηκε ότι ήταν συγγενείς των μαγισσών και ότι μεταδίδουν την πανούκλα όταν στην πραγματικότητα ήταν αρουραίοι που διέδωσαν την ασθένεια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, απειλήθηκαν πολύ. Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, ακόμα και σήμερα σε ορισμένα μέρη του κόσμου, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, πιστεύεται συχνά ότι αν συναντήσετε μια μαύρη γάτα θα έχεις κακή τύχη.
Από την άλλη πλευρά, η Καθολική Εκκλησία έχει κηρυχθεί ως πολιούχος των γατών Άγιος Αντώνιος ο Ηγούμενος, Σαν Φρανσίσκο ντε Άις y Σαν Μάρτιν ντε Πορς.
Αν πάμε στην Ασία, ειδικά στο Θιβέτ, θα δούμε ότι αυτά τα ζώα μπορούν να ζήσουν ήρεμα τη ζωή μιας γάτας. Και είναι ότι θεωρούνται εκεί φύλακες λειψάνων και ναών από αμνημονεύτων χρόνων.
Η οικιακή γάτα: χαρακτήρας και φροντίδα
Χαρακτήρας
Τώρα ας μιλήσουμε για ένα ελαφρώς διαφορετικό θέμα: χαρακτήρα. Πώς είναι ο χαρακτήρας της γάτας; Είστε πραγματικά ανεξάρτητοι και μοναχικοί; Καλά, υπάρχουν τα πάντα 🙂: Υπάρχουν μερικοί που πηγαίνουν με τον δικό τους τρόπο, αλλά υπάρχουν και άλλοι που προτιμούν να μην απομακρυνθούν πολύ από την κοινωνική τους ομάδα, ειδικά όταν ζουν με ανθρώπινες οικογένειες ή ως μέρος μιας αποικίας αιλουροειδών.
Εάν ζουν σε εξωτερικούς χώρους, οι γάτες θα διδάσκουν στα μικρά τους όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν όταν είναι ενήλικες, δηλαδή θα τους διδάσκουν να κυνηγούν, να μην πλησιάζουν πολύ τους ανθρώπους και να αλληλεπιδρούν με γάτες που θεωρεί φιλικές. Αλλά εάν ζουν σε σπίτια ή εάν αυτά τα γατάκια χωρίζονται από τις μητέρες τους όταν είναι δύο μηνών, η συμπεριφορά τους θα είναι πολύ διαφορετική: θα γίνουν πολύ κοινωνικά και στοργικά ζώα που θα λατρέψουν να βρίσκονται γύρω από τους ανθρώπους, εφόσον αντιμετωπίζονται με υπομονή και σεβασμό.
Φροντίδα
Εάν μιλάμε για τη φροντίδα που πρέπει να είναι υγιείς και χαρούμενοι, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τα εξής:
- Είναι σαρκοφάγα: Αυτό σημαίνει ότι η τροφή που τους δίνουμε πρέπει να είναι σαρκοφάγα, αν είναι δυνατόν χωρίς δημητριακά, καθώς προκαλούν αλλεργίες σε πολλούς.
- Είναι πολύ υπνηλία: Μπορούν να περάσουν έως και 18 ώρες (όχι στη σειρά) για ύπνο, οπότε θα χρειαστούν τουλάχιστον ένα κρεβάτι.
- Πρέπει να ακονίζουν τα νύχια τους καθημερινά: Ας μην ξεχνάμε να τους παρέχουμε μία ή περισσότερες ξύστρες, ώστε να μην μας αφήνουν χωρίς καναπέ.
- Μπορεί να αισθάνονται άγχος και / ή να έχουν κατάθλιψη: έχουν συναισθήματα. Πρέπει να έχουμε κατά νου. Επιπλέον, εάν το οικογενειακό περιβάλλον είναι τεταμένο, θα είναι επίσης και θα μπορούσαν να καταλήξουν να πάσχουν από μια ασθένεια, όπως ιδιοπαθή κυστίτιδα.
- Κατά καιρούς πρέπει να τους μεταφέρετε στον κτηνίατρο: Όπως όλα τα ζωντανά πράγματα, μερικές φορές μπορεί να αρρωσταίνουν ή μπορεί να έχουν προβλήματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι απαραίτητη μια επίσκεψη στον κτηνίατρο, ώστε να αναρρώσουν το συντομότερο δυνατό.
- Είναι απαραίτητο να τους δώσουμε αγάπη: αν τα αγνοήσουμε, μπορούν να αισθάνονται πολύ άσχημα. Για να το αποφύγουμε αυτό, κάθε μέρα πρέπει να παίζεις μαζί τους, να τους δίνεις πολλή αγάπη (χωρίς να τους κατακλύσεις) και να τους κάνεις να δουν ότι τους σκεφτόμαστε και ότι είναι μέλη της οικογένειας, ότι είναι ένα ακόμη.
Μόνο τότε μπορούν να περάσουν τα χρόνια τους μαζί μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Και μέχρι στιγμής το ιδιαίτερο μας στις κατοικίες γάτες. Τι νομίζετε;