La Η νόσος του Lyme Είναι ένας από τους κινδύνους που μπορεί να έχει ο φίλος μας. Ο κίνδυνος να υποφέρετε από αυτήν μια μέρα θα ποικίλει ανεξάρτητα από το εάν πηγαίνει στο εξωτερικό ή όχι και αν θα του δώσουμε κάποια αντιπαρασιτική θεραπεία, καθώς η αιτία είναι, ουσιαστικά, ένα παράσιτο. Συγκεκριμένα, το τσιμπούρι.
Αυτό είναι ένα παράσιτο που όλοι γνωρίζουμε, ειδικά εκείνοι που ζουν με περιστασιακά κατοικίδια ζώα. Το ζεστό και ξηρό κλίμα το ευνοεί, έτσι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μπορούμε να το δούμε περισσότερο. Αλλά αν δεν είμαστε προσεκτικοί, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε μια γάτα με νόσο του Lyme. Αλλά, Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται;
Τι είναι η νόσος του Lyme;
Αυτό είναι μια ασθένεια που προκαλείται από βακτήρια που μεταδίδονται από τσιμπούρια. Όταν αυτά τα παράσιτα δαγκώνουν το ζώο, προκαλούν τον μικροοργανισμό να εισέλθει στο σώμα του και να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται γρήγορα. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, τα συμπτώματα θα εμφανιστούν σύντομα και εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι θανατηφόρες.
Τα στάδια μέσω των οποίων αναπτύσσεται η ασθένεια είναι τα εξής:
- Φάση 1: ξεκινά τις πρώτες μέρες. Η λοίμωξη εντοπίζεται, δηλαδή δεν έχει εξαπλωθεί στο υπόλοιπο σώμα. Είναι σημαντικό να πούμε ότι το τσιμπούρι διαρκεί 18 ώρες για να μολύνει τη γάτα.
- Φάση 2: αυτό συμβαίνει όταν τα βακτήρια αρχίζουν να φθάνουν σε άλλα μέρη του σώματος.
- Φάση 3: είναι όπου τα βακτήρια έχουν εξαπλωθεί σε όλο το σώμα, μήνες ή χρόνια μετά τη μόλυνση.
Αν και υπάρχουν αρκετές μέθοδοι για την πρόληψή της, όπως θα δούμε αργότερα, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι όταν βγαίνουμε έξω, οι ίδιοι θα μπορούσαμε να χρησιμεύσουμε ως μέσο μεταφοράς για ένα μολυσμένο τσιμπούρι. Επομένως, όχι μόνο πρέπει να προστατεύσουμε τον φίλο μας, αλλά και τους εαυτούς μας.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με το στάδιο της νόσου. Τα πιο συνηθισμένα είναι:
- Φάση 1: πυρετός, απώλεια όρεξης, αδιαθεσία, κατάθλιψη, μυϊκή δυσκαμψία, πρησμένοι λεμφαδένες και μπορεί να περπατήσετε με τοξωτή πλάτη.
- Φάση 2: δύσπνοια, διαταραχές του νευρικού συστήματος, καρδιακά προβλήματα.
- Φάση 3: διάρροια, έμετος, νεφρική ανεπάρκεια, συσσώρευση υγρών, μούδιασμα των μυών.
Διάγνωση και θεραπεία της νόσου του Lyme σε γάτες
Μόλις υποψιαζόμαστε ότι ο γούνινος φίλος μας θα μπορούσε να πάσχει από αυτήν την ασθένεια, είναι σημαντικό να τον πάμε στον κτηνίατρο το συντομότερο δυνατό. Ο επαγγελματίας κάνετε εξέταση αίματος και έλεγχο για να δείτε πώς είναι οι αρθρώσεις σας. Έτσι, θα είστε σε θέση να γνωρίζετε σε ποια κατάσταση υγείας είναι η γάτα και, εάν επιβεβαιωθεί η διάγνωση, σε ποια φάση είναι, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για να μπορέσετε να το θεραπεύσετε.
Στη συνέχεια, και όσο έχουν περάσει τουλάχιστον 18 ώρες από τη μόλυνση, ξεκινήστε τη θεραπεία σας με αντιβιοτικά. Σε περίπτωση που η ασθένεια είναι πολύ προχωρημένη, θα σας δώσει ενδοφλέβιο ορό για να αποφύγετε την αφυδάτωση και θα αντιμετωπίσει επίσης τα συμπτώματα με αντιφλεγμονώδη. Δυστυχώς, όταν φτάσει στη φάση 3, οι πιθανότητες βελτίωσης είναι μικρές.
Πώς μπορεί να προληφθεί;
Όσο σοβαρό και επικίνδυνο μπορεί, η νόσος του Lyme είναι μια από τις καλύτερες προληπτικές. Για να το κάνετε αυτό, πρέπει να κάνετε τα εξής:
Αποκαταστήστε τη γάτα σας
Υπάρχουν πολλοί τύποι αντιπαρασιτικών στην αγορά: κολάρα, σπρέι, πιπέτες και χάπια. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ τους;
- Κολιέ: τοποθετούνται γύρω από το λαιμό του ζώου. Είναι αποτελεσματικά από έναν έως έξι μήνες ανάλογα με τη μάρκα και συνήθως αποτρέπουν τα κύρια παράσιτα, συμπεριλαμβανομένων των κροτώνων.
- σπρέι: χρησιμοποιούνται ψεκάζοντας τα μαλλιά της γάτας, αποφεύγοντας τα μάτια, τη μύτη, το στόμα και την περιοχή των γεννητικών οργάνων, όποτε είναι απαραίτητο.
- Πιπέτες: είναι αντιπαρασιτικά που πωλούνται σε πολύ μικρές πλαστικές φιάλες στις οποίες βρίσκεται το υγρό. Το καπάκι αφαιρείται και τοποθετείται στο πίσω μέρος του λαιμού, συνήθως μία φορά το μήνα.
- Χάπια: πρέπει να συνιστάται από τον κτηνίατρο. Είναι αντιπαρασιτικά χάπια που δρουν από το σώμα του τριχωτού. Χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις πολύ σοβαρής προσβολής ή όταν τα άλλα αντιπαρασιτικά δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ανεξάρτητα από το ποια θα επιλέξετε, πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί μαζί τους και να το χρησιμοποιείτε πρώτα σε μια μικρή περιοχή για να δείτε αν προκαλεί αντίδραση. Επιπλέον, μπορούμε πάντα να επιλέξουμε άλλα πιο φυσικές θεραπείες.
Εμβολιάστε τον
Μια εμβολιασμένη γάτα δεν θα έχει ασθένεια Lyme Ή, εάν επρόκειτο να μολυνθεί, θα ήταν ευκολότερο για εσάς να το ξεπεράσετε. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να ακολουθήσετε το πρόγραμμα εμβολιασμού αυτό θα προταθεί από τον κτηνίατρο.
Ελεγξέ το
Ειδικά αν βγαίνει έξω, πρέπει να ελεγχθεί για να διαπιστωθεί αν έχει τσιμπούρια. Ειδικά θα πρέπει να επιθεωρήσουμε τα αυτιά, τα πόδια και σε περιοχές όπου υπάρχουν πτυχώσεις του δέρματος αφού είναι εκείνα όπου αυτά τα παράσιτα αισθάνονται πιο άνετα.
Καθαρίζω το σπίτι
Αυτό είναι κάτι που ήδη κάνουμε, αλλά πρέπει να προσπαθήσετε να καθαρίσετε τα πάντα καλά με ζεστό νερό: οι κουβέρτες, τα σεντόνια, τα τραπεζομάντιλα, το πάτωμα (και ειδικά οι γωνίες), ντουλάπια,… εν ολίγοις, τα πάντα. Κατά καιρούς μπορούμε να προσθέσουμε λίγο αντιπαρασιτικό υγρό στο νερό για να βεβαιωθούμε ότι θα εξαλείψουμε τυχόν ίχνη παρασίτων.
Με αυτές τις συμβουλές, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι κάνουμε ό, τι είναι δυνατόν για να προστατεύσουμε τη γάτα μας από αυτήν την τρομερή ασθένεια 🙂.