Czym są dzikie koty?

Spacerując ulicami dowolnego miasta, a nawet miasta, są małe, przerażające istoty, które chowają się pod samochodami lub wokół pojemników na śmieci. Najprawdopodobniej są ludzie, którzy ich nienawidzą, do tego stopnia, że ​​chcą zakończyć swoje życie, gdy tylko nadarzy się okazja.

Oni, dzikie koty, są wielkim zapomnianym. Urodzili się i wychowali poza społeczeństwem ludzkim, ale w tym samym świecie co my. Przy odrobinie szczęścia znajdzie się ktoś, kto je nakarmi, ale nie zmieni to zbytnio ich niepewnej sytuacji. W rzeczywistości muszą nadal chronić się przed tymi, którzy chcą ich skrzywdzić.

życie dzikich kotów

Deszcz i zimno to dwaj jego wrogowie. Pozostałe dwa. Mogą oznaczać koniec dla chorych, a także dla szczeniąt, które nie regulują jeszcze dobrze temperatury ciała. Ich matki zrobią niemożliwe, aby chronić je przed niskimi temperaturami, ale dla kota mieszkającego wśród ludzi w mieście to codzienne wyzwanie.

Podobnie jak my, są zwierzętami stałocieplnymi. Ale ich temperatura ciała jest nieco wyższa niż u ludzi: około 38 stopni Celsjusza. Problemem jest zapanują nad nim dopiero dwa lub trzy miesiące po jego urodzeniu, a mimo to w przypadku mrozów najprawdopodobniej nie wyprzedzą ich przed pierwszym rokiem.

Grupy społeczne

Mówi się, że są bardzo niezależne, ale ich strategią przetrwania na obrzeżach ludzkiego świata jest życie w grupach. Samice opiekują się małymi, nie oddalając się od nich zbyt daleko, podczas gdy samce patrolują teren, który uważają za swoje terytorium. W rzeczy samej, wszyscy stają się aktywni zwłaszcza w nocy, czyli wtedy, gdy na ulicach jest mniej hałasu i kiedy jest im wygodniej szukać jedzenia w śmietnikach lub… gdziekolwiek go znajdą.

Kiedy w grupie pojawia się nowy kot, przestrzegają ścisłego protokołu: po pierwsze, z pewnej odległości są obserwowane i wąchane; wtedy, jeśli wszystko pójdzie dobrze, nowy kot będzie mógł odpoczywać blisko nich, ale nadal zachowując dystans. Z biegiem czasu, gdy nabiorą pewności siebie, zaakceptują go w rodzinie, pozwalając mu bawić się z młodymi lub spać z nimi.

Oczywiście tylko wtedy, gdy wszystko pójdzie dobrze. W niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy nowy kot jest dorosły i/lub jest to okres godowy, jest odrzucany przez warczenie i prychanie. Będą starać się unikać walk, ale jeśli któraś z zaangażowanych stron poczuje się zagrożona, nie zawahają się zaatakować. Ale jak wyglądają te walki?

Jak wyglądają walki z dzikimi kotami?

Przez całe życie widziałem kilka i mogę potwierdzić, że są one na ogół krótkie. Sprawia wrażenie, że są świadome swojego ciała i mogą wyrządzić wiele szkód. Dowodem na to są sygnały wysyłane przez ciało: wpatrywanie się, głośne i poważne miauczenie, najeżone włosy. Wszystko jest częścią planu, który ma na celu uniknięcie konfliktu. Właściwie, jeśli dosięgną nóg, to znaczy, jeśli zdążą użyć pazurów, to dają sobie nawzajem jednego, może dwa klapsy, wtedy „słabszy” ucieka od „silniejszego”, a ten go goni … albo nie; w przypadku, gdy on pójdzie za nim, powrócą do tego samego, chyba że „słabszemu” uda się uciec przed „silniejszym” lub „silniejszemu” zdoła wyrzucić go ze swojego terytorium.

Podczas gdy koniec tej sytuacji jest przesądzony, my, ludzie, będziemy próbować spać lub kontynuować nasze rutyny. Najprawdopodobniej wielu nie lubi, a nawet denerwuje hałas, jaki wydają koty. I to jest logiczne: nikt nie lubi, gdy ktoś mu przeszkadza we śnie lub wykonywanym w tym momencie zadaniach.

Jakie mają konsekwencje?

Są tacy, którzy decydują się na narzekanie, a po waszych skargach przyjedzie furgonetka prowadzona przez ludzi, którzy będą łapać te zwierzęta i zabierać je do ośrodków pełnych klatek. Klatki, które będą dzielić z tuzinem kotów, jeśli nie z większą liczbą.

Strach i niepewność opanowują niektóre stworzenia, które nie rozumieją, dlaczego zostały pozbawione wolnościA mniej, gdy robili tylko to, co robili od tysiącleci: broń tego, co uważają za swoje, a jeśli nie zostaną wykastrowane, spróbuj znaleźć partnera. Jak źle to jest?

Prawda jest taka, że ​​to nie ma znaczenia. Zdziczałe koty są często zabierani do bud i tzw. schronisk dla zwierząt gdzie, w najlepszym przypadku, zostaną adoptowani i zabrani do domów, które dla nich będą niczym więcej jak nową klatką.

Kot, który może przebyć kilka kilometrów dziennie, zamknięty w czterech ścianach, to kot z poważnymi problemami, nie fizycznymi, ale emocjonalnymi. Spędza dni chowając się pod łóżkiem lub w kącie, sycząc na ludzi, którzy chcą się nim zaopiekować, a nawet może ich zaatakować. Jego dusza, serce, czy jakkolwiek chcesz to nazwać, jest złamane.

Dzikie koty nie są zwierzętami, które mogą mieszkać w domu, ponieważ kochają wolność.