De kat die we vandaag in onze huizen hebben, heeft voorouders die een lange weg hebben moeten gaan om het te verwekken. Ze gingen van een verzengende woestijn naar een veilige en rustige plek met wezens waar geen enkele andere kat in de buurt wilde komen: mensen.
Dus de Felis Catus Het is het dier dat het meest succesvol is geweest, want naarmate de menselijke bevolking groeide, nam ook het aantal huizen toe waar een harige leefde die geleidelijk werd gedomesticeerd. Maar, Wanneer begon de domesticatie van de kat?
De domesticatie van de kat begon ongeveer 4500 jaar geleden in Egypte. In die tijd verbouwden de oude Egyptenaren graan en maïs en bewaarden ze in schuren, plaatsen waar knaagdieren naartoe gingen, die een prooi werden voor Afrikaanse wilde katten. De mensen vonden het zo leuk dat ze de pest onder controle hadden en de katten "gratis voer" hadden dat langzaam maar zeker een relatie van wederzijds respect en vertrouwen tussen de twee soorten ontstond.
Maar dit zou niet zijn gebeurd als Afrikaanse wilde katten niet de moed hadden gehad om een veel groter en onvoorspelbaarder dier zoals mensen te benaderen.
Dankzij de schepen en de kooplieden, katten konden Griekenland meer dan 3600 jaar geleden bereiken, de rest van de Middellandse Zee ongeveer 3000 jaar geleden en over de hele wereld. Altijd de mens begeleiden, doen waar deze dieren goed in zijn: jagen op knaagdieren en kleine zoogdieren. Dat roofzuchtige instinct dat tot op de dag van vandaag nog springlevend is.
De kat. Een dier waaraan, hoewel we dingen kunnen leren, het meer zullen zijn die hij ons leert hoe we op dit moment het leven moeten leiden. Er heeft veel moeten lijden tot het onze dagen bereikte, vooral tijdens de Middeleeuwen. Maar gelukkig weten we nu dat we met respect en genegenheid een uitstekende vriend in huis kunnen hebben.
Lieve Monica, nou ik wend me tot jou als ik een vraag heb over mijn kitten, je zult het je herinneren, een mooie oranje tabby die in mijn woonkamer verscheen…. Nou, laat me je vertellen dat ik hem vandaag neem om te steriliseren, maar ik twijfel, aangezien hij nog steeds de straat op gaat (vorige week vertrok hij voor 2 dagen) en hij kwam behoorlijk geslagen terug, vandaag besloot ik te opereren hem, je zult me vertellen waarom ik het niet had gedaan, en ik weet niet of het goed gaat, maar ik was bang dat als ik wegging, ik niet genoeg hormonen zou hebben om territorium te markeren en dat zou ik ook niet zijn in staat om mezelf te verdedigen tegen andere katten! Het spijt me nog steeds, maar ik heb een besluit genomen omdat ik denk dat de mogelijkheid bestaat dat ze thuis blijven en niet uitgaan, aangezien ze volgens wat ik heb gelezen veel risico lopen op ziektes, ongelukken, klappen, alstublieft , kun je me helpen zodat ik kalm kan zijn, of me de nadelen en voordelen vertellen van het castreren van zwerfkittens? Met andere woorden, er zijn veel van de huisknechten, maar van degenen die we adopteren zijn al zwerfdieren en die nog steeds van tijd tot tijd uitgaan ... nee, en ik weet echt niet of ik de beste beslissing heb genomen!
Mil Gracias
Hoi Clara.
Castreren is altijd een goede beslissing. Deze operatie kan een kat kalmeren, maar als hij zichzelf moet verdedigen, kan hij dat blijven doen.
Om hun territorium te controleren, markeren katten met hun nagels, maar ook met urine. Markeren is niet alleen het achterlaten van een voetafdruk of een merkteken, maar ook het achterlaten van feromonen, dit zijn "berichten" die andere katten "lezen" en dienovereenkomstig handelen. Aan dit artikel je hebt meer informatie.
Als u nog vragen heeft, stel deze dan aan 🙂
Een groet.