Fadhb atá bagrach don bheatha is ea an chócaireacht. Tá an t-ainmhí seo an-aisteach cheana féin, ag iniúchadh a chríoch agus gach rud ann cúpla uair i rith an lae. Má tá rud éigin nua ann, cuirfidh sé spéis ann, agus má chreideann sé freisin gur féidir leis imirt leis an réad sin, ní bheidh aon leisce air déanamh amhlaidh. Mar sin, is féidir leis é a ghabháil lena bhéal, agus an baol ann go gcuirfidh sé istigh é mar gheall ar mhíchúram nó eagla, agus go gcuirfidh sé bac ar a aerbhealaí.
Ar mhaithe le cosc, má bhíonn iontas ort riamh cad ba cheart a dhéanamh má fhulaingíonn mo chat, anseo míneoimid conas ba cheart duit gníomhú.
Is é an chéad rud atá le feiceáil an féidir an réad a bhaint. Chun seo a dhéanamh, iarr ar dhuine an cat a shealbhú go daingean ón gcúl (is féidir leat é a fhilleadh le tuáille chun tú a scríobadh, gan a cheann a fhágáil gan nochtadh), agus caithfidh tú a cheann a shealbhú, é a chlaonadh ar ais beagáinín agus a bhéal a oscailt leathan.
Anois, tarraing teanga an chait amach, go han-chúramach. Má fheiceann tú an réad, déan iarracht é a bhaint le do mhéara. Sa chás gur snáthaid é, nó nach féidir leat, téigh láithreach chuig an tréidlia.
Má tá tú gan aithne, ach go bhfuil do chroí ag bualadh, is féidir leat riospráid shaorga a dhéanamh. Chun seo a dhéanamh, caithfidh tú é a chur ar a thaobh, agus do bhéal a choinneáil dúnta. Anois, caithfidh tú séideadh go crua ina chuisle. Ba chóir don ainmhí análú as a stuaim féin tar éis 10 soicind, ach mura ndéanann, nó má stop an croí ag bualadh, féach ar an duine gairmiúil agus, ar an mbealach, leanann tú ar aghaidh le riospráid shaorga.
Is fadhb í an chócaireacht ar gá aird phráinneach a thabhairt uirthi. Ná caill é.
Bí ar an chéad trácht