Η γάτα που έχουμε στα σπίτια μας σήμερα έχει προγόνους που έπρεπε να κάνουν πολλά για να την γεννήσουν. Πήγαν από το να είναι στην έρημη έρημο σε ένα ασφαλές και ήσυχο μέρος με όντα που κανένας άλλος αιλουροειδής δεν ήθελε να πλησιάσει: τους ανθρώπους.
Έτσι, η felis catus Είναι το ζώο που ήταν το πιο επιτυχημένο, γιατί καθώς ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξήθηκε, έτσι και ο αριθμός των σπιτιών όπου ζούσε ένα γούνινο που σταδιακά εξημερώθηκε. Αλλά, Πότε ξεκίνησε η εξημέρωση της γάτας;
Η εξημέρωση της γάτας ξεκίνησε στην Αίγυπτο πριν από περίπου 4500 χρόνια. Εκείνη την εποχή, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι καλλιεργούσαν σιτάρι και καλαμπόκι και τα κράτησαν σε αχυρώνες, μέρη όπου πήγαν τα τρωκτικά, που έγιναν θήραμα για αφρικανικές άγριες γάτες. Οι άνθρωποι του άρεσαν τόσο πολύ που έλεγξαν την πανούκλα και οι γάτες είχαν "δωρεάν φαγητό" που αργά αλλά σταδιακά δημιουργήθηκε μια σχέση αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο ειδών.
Αλλά κανένα από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν οι αφρικανικές άγριες γάτες δεν είχαν το θάρρος να πλησιάσουν ένα πολύ ψηλότερο και πιο απρόβλεπτο ζώο όπως τα ανθρώπινα όντα.
Χάρη στα πλοία και τους εμπόρους, Οι γάτες μπορούσαν να φτάσουν στην Ελλάδα πριν από 3600 χρόνια, στην υπόλοιπη Μεσόγειο πριν από 3000 χρόνια και σε όλο τον κόσμο. Πάντα συνοδεύοντας τον άνθρωπο, κάνοντας αυτό που κάνουν καλύτερα αυτά τα ζώα: κυνηγώντας τρωκτικά και μικρά θηλαστικά. Αυτό το αρπακτικό ένστικτο που, μέχρι σήμερα, είναι ακόμα πολύ ζωντανό.
Η γάτα. Ένα ζώο στο οποίο, αν και μπορούμε να διδάξουμε πράγματα, θα είναι περισσότερο εκείνα που μας διδάσκει, πώς να ζήσουμε τη ζωή αυτή τη στιγμή. Πολλά έπρεπε να υποφέρουν μέχρι να φτάσουν τις μέρες μας, ειδικά κατά τη Μεσαιωνική Εποχή. Αλλά ευτυχώς τώρα γνωρίζουμε ότι με σεβασμό και στοργή μπορούμε να έχουμε έναν εξαιρετικό φίλο στο σπίτι.
Αγαπητή Μόνικα! Λοιπόν στρέφω σε σας όταν έχω μια ερώτηση για το γατάκι μου, θα θυμάστε, ένα όμορφο πορτοκαλί τιγρέ που εμφανίστηκε στο σαλόνι μου…. Λοιπόν, επιτρέψτε μου να σας πω ότι σήμερα τον παίρνω να αποστειρώσει, αλλά έχω αμφιβολίες, καθώς εξακολουθεί να βγαίνει στο δρόμο, (την περασμένη εβδομάδα έφυγε για 2 ημέρες) και επέστρεψε αρκετά χτυπημένος, σήμερα αποφάσισα να χειριστώ αυτόν, θα μου πεις γιατί όχι, το έκανα και δεν ξέρω αν είμαι καλά, αλλά φοβόμουν ότι όταν βγήκα στο δρόμο δεν θα έχω αρκετές ορμόνες για να επισημάνω έδαφος και δεν θα μπορούσα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου από άλλες γάτες! Λυπάμαι ακόμα, αλλά αποφάσισα γιατί νομίζω ότι υπάρχει πιθανότητα να μείνουν στο σπίτι και να μην βγουν έξω, καθώς από όσα έχω διαβάσει διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο ασθενειών, ατυχημάτων, χτυπημάτων, παρακαλώ , θα μπορούσατε να με βοηθήσετε ώστε να είμαι ήρεμος ή να μου πείτε τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα των στειρωμένων αδέσποτων γατακιών; Με άλλα λόγια, υπάρχουν πολλοί οικιακοί, αλλά εκείνοι που υιοθετούμε είναι ήδη άνθρωποι του δρόμου και που βγαίνουν από καιρό σε καιρό…. όχι και πραγματικά δεν ξέρω αν έχω πάρει την καλύτερη απόφαση!
Ευχαριστίες
Γεια Κλάρα.
Η στείρωση είναι πάντα μια καλή απόφαση. Αυτή η επέμβαση μπορεί να κάνει μια γάτα να ηρεμήσει, αλλά αν πρέπει να αμυνθεί, μπορεί να συνεχίσει να το κάνει.
Για να ελέγχεται η περιοχή τους, οι γάτες σημαδεύουν με τα νύχια τους, αλλά και με τα ούρα. Η σήμανση δεν αφήνει μόνο ένα ίχνος ή ένα σημάδι, αλλά επίσης αφήνει τις φερομόνες του, τα οποία είναι "μηνύματα" που άλλες γάτες "διαβάζουν" και ενεργούν ανάλογα. Επί αυτό το άρθρο έχετε περισσότερες πληροφορίες
Εάν έχετε περαιτέρω απορίες, μην διστάσετε να ρωτήσετε 🙂
Ένα χαιρετισμό.