Οι γάτες που ζουν χωριστά από τους ανθρώπους έχουν σοβαρές δυσκολίες να επιβιώσουν. Κάθε μέρα και κάθε βράδυ είναι μια πρόκληση που μπορεί να δώσει τέλος στη ζωή τους, όσο χρονών κι αν είναι. Ως εκ τούτου, πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα για να έχουν τουλάχιστον κάτι να γεμίσουν το στομάχι τους.
Ποια είναι όμως αυτά τα μέτρα; Αν θέλετε να μάθετε πώς να βοηθήσετε τις άγριες γάτες, ή γενικά τις αδέσποτες γάτες, σας συνιστώ να λάβετε υπόψη σας τα εξής.
Ελέγξτε τους ισχύοντες κανονισμούς και νόμους
Εδώ είναι μια από τις κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εθελοντές: οι νόμοι. Στην Ισπανία, μια από τις χώρες όπου τα ζώα εγκαταλείπονται περισσότερο (υπολογίζεται ότι περίπου 200.000 σκύλοι και γάτες καταλήγουν στους δρόμους ή/και στα καταφύγια κάθε χρόνο) και όπου τα ζώα υφίστανται κακομεταχείριση (πάνω από 60.000, σύμφωνα με αυτό το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην πύλη Spanish Advocacy), υπάρχει νόμος που δεν προστατεύει όσους ζουν στη φύση: άρθρο 337.4. Το εν λόγω άρθρο τιμωρεί την κακομεταχείριση ζώων, αλλά μόνο κατοικίδια και/ή εξημερωμένα ζώα.
Είναι μια άγρια γάτα μια οικόσιτη γάτα; Αν αναζητήσουμε τον ορισμό του εγχώριου σε οποιοδήποτε λεξικό, μπορούμε να διαβάσουμε κάπως έτσι:
Είναι ζώα που μπορούν να ζήσουν με ανθρώπους, ακόμη και να ζουν στα σπίτια τους.
Η αγριόγατα θεωρείται συχνά άγριο ζώο, γιατί δεν έχει μεγαλώσει με ανθρώπους και μάλιστα μπορεί να τους φοβάται πολύ. Ωστόσο, Δεν θα ήταν ασυνήθιστο για το ίδιο αιλουροειδές να εμπιστευτεί αυτόν τον άνθρωπο που του φέρνει φαγητό, και/ή ότι αργά ή γρήγορα θα τον πλησίαζε, ή ακόμα και θα επέτρεπε να τη χαϊδέψουν.
Είναι όντως άγριο ζώο; Όταν σκέφτομαι τα άγρια ζώα, μου έρχονται στο μυαλό αυτά που ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον: τίγρεις στη ζούγκλα της Σουμάτρας, δελφίνια στους ωκεανούς, ελέφαντες στην αφρικανική σαβάνα. Οποιοσδήποτε από αυτούς θα μπορούσε να βάλει τέλος στη ζωή ενός ανθρώπου σε μια στιγμή, γιατί δεν είναι ζώα που μπορείς να δαμάσεις (εκτός αν, όπως είπε ο Φρανκ Κουέστα, τους σπάσεις τις ψυχές, χρησιμοποιώντας τον φόβο ως μέθοδο «εκπαίδευσης»).
Η πραγματικότητα όμως επικρατεί. Πάντα το κάνει. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, σε πολλές πόλεις της Ισπανίας μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο επειδή ταΐζετε γάτες που ζουν στους δρόμους. Ευτυχώς, σιγά σιγά δίνουν κάρτες, από τους ίδιους τους δήμους, που επιτρέπουν στο άτομο που το ζητά να ταΐσει τα ζώα με απόλυτα νόμιμο τρόπο (ορισμένα μέρη όπου εμφανίζονται ήδη είναι η Χιχόν, η Μαδρίτη ή το Κάντιθ). Σε άλλες πόλεις, για παράδειγμα, δεν δίνονται κάρτες, αλλά μπορείτε να τις ταΐσετε αρκεί να μην είναι σε δημόσιους δρόμους.
Παρέχετε φροντίδα και προσοχή
Είναι άγρια, ζώα του δρόμου, αλλά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Για να συμβεί αυτό, θα ήταν απαραίτητο να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον. δηλαδή σε αγροκτήματα, λιβάδια και ανοιχτά χωράφια, όχι σε πόλη ή κωμόπολη όπου η άσφαλτος, ο θόρυβος και η ρύπανση είναι κοινά στοιχεία.
Ετσι, Είναι σημαντικό ότι εάν αποφασίσετε να βοηθήσετε ή να αναλάβετε την ευθύνη μιας αποικίας αιλουροειδών, να σκεφτείτε πολύ καλά εάν πρόκειται να το κάνετε πάντα ή Όχι.. Θα σε συνηθίσουν με τον καιρό, καθώς σε βλέπουν να φτάνεις με το φαγητό. Μπορεί ακόμη και να σας αφήσουν να τους χαϊδέψετε σε στιγμές που σας εμπιστεύονται.
Έτσι, θα χτίσετε μια σχέση φιλίας μαζί τους. Είναι αυτό που θέλετε; Αν ναι, θα πρέπει να το ξέρετε είναι καλύτερο να τους δίνετε ξηρή τροφή, καθώς αυτό μειώνει τη βρωμιά. Επιπλέον, ειδικά το καλοκαίρι, πρόκειται για μια τροφή που παραμένει ανέπαφη περισσότερο, σε αντίθεση με την υγρή τροφή, η οποία μπορεί να προσελκύσει αμέσως μύγες και άλλα έντομα.
Προφανώς, πρέπει επίσης να έχουν φρέσκο και καθαρό νερό, ή τουλάχιστον όσο πιο καθαρό γίνεται. Μια ιδέα θα ήταν να τοποθετήσετε σιντριβάνια διάσπαρτα στην περιοχή, κρυμμένα ανάμεσα σε θάμνους ή σε εκείνα τα σημεία που είναι λιγότερο προσβάσιμα στους ανθρώπους. Αν δεν έχουν, Μπορείτε να τους φτιάξετε ένα καταφύγιο, για παράδειγμα με μεταφορείς ή ακόμα και κλουβιά που δεν χρησιμοποιούνται πλέον, και τοποθετήστε τα σε μέρη που είναι προστατευμένα από τη βροχή και το κρύο.
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, θα πρέπει να τους παρέχετε, όσο το δυνατόν περισσότερο, κτηνιατρική φροντίδα όποτε είναι απαραίτητο. Οι αγριόγατες, ακόμα κι αν βρίσκονται στο δρόμο, πρέπει να τις δει και κτηνίατρος, αφού μπορεί και να αρρωστήσουν. Επιπλέον, προκειμένου να αποτραπεί η γέννηση περισσότερων γατών υπό αυτές τις συνθήκες, πρέπει να ευνουχίσεις τους ενήλικες και να τους πάρεις πίσω στο μέρος που μένουν. Αυτός είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος ελέγχου του πληθυσμού.
Οι άγριες γάτες μπορεί να είναι απίστευτοι σύντροφοι, αλλά για αυτό απαιτούν λίγη προσοχή όπως είδαμε σε αυτό το άρθρο.